Σκέψεις... αυτοδιοίκησης.

Απόσπασμα απο ομιλία μου

..."Δεν χρησιμοποιώ τυχαία τον όρο «αίσθημα». Τον χρησιμοποιώ γιατί είμαι πεισμένος ότι αν από σήμερα δεν αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό την διάσταση ανάμεσα στην καθημερινότητα και τα μακροοικονομικά ή αφηρημένα πολιτικά μεγέθη θα ζήσουμε το Βατερλώ όχι μόνο της δικής μας αλλά σύνολης της πολιτικής. Αν δεν προσεγγίσουμε τον πολίτη όχι για να του δείξουμε τον δρόμο αλλά για να συνεργαστούμε μαζί του αναγορεύοντάς τον σε κύριο παράγοντα του πολιτικού παιχνιδιού. Τι άλλο είναι όμως καθημερινότητα από την επιθυμία του καθενός μας για ποιότητα ζωής, όπως και αν την εννοεί ο καθένας; Τι άλλο είναι η καθημερινότητα από αισθήματα; Τα αισθήματα του κάθε πολίτη για καταξίωση, για επιτυχία, τα αισθήματα αποκλεισμού λόγω ανεργίας; Πώς θα ήταν δυνατόν να μιλήσουμε για σχεδιασμούς, για πλάνα, για δομές και υπερδομές, για αφηρημένες εν πολλοίς έννοιες και να έχουμε την απαίτηση όχι μόνον να μας καταλάβει αλλά και να μας ακολουθήσει ο συμπολίτης μας, αν δεν μιλήσουμε στο ψυχικό του αίσθημα, εκεί δηλαδή από όπου αντλεί νόημα για τα πράγματα και τον καθημερινό του βίο;
Η καθημερινότητα είναι ο χώρος όπου εμείς οι προερχόμενοι από τον αριστερό χώρο ηττηθήκαμε. Ηττηθήκαμε γιατί στην αγωνία μας να πάμε τον κόσμο ένα βήμα πιο μπροστά αντιμετωπίσαμε, με αυταρέσκεια πολλές φορές, την κοινωνία μόνον σαν σύνολο από συστήματα, σαν δομές που η διαχείρισή τους και μόνο ήταν αρκετή για να φέρει τον παράδεισο στη γη. Αρνηθήκαμε να δούμε τον πολίτη σαν μία ατομική προσωπικότητα, αυτόνομο, με δικές του επιθυμίες και αισθήματα που δεν καθορίζονται πια αποκλειστικά και μόνο από «τάξεις», από οικογένειες, από οποιαδήποτε τύπου ομάδα. Και ενώ καταφέραμε να εκσυγχρονίσουμε τις υποδομές και να διαχειριστούμε μακροοικονομικά μεγέθη τεραστίων διαστάσεων, χάσαμε την ψήφο των πολιτών γιατί ξεχάσαμε την ατομική του επιθυμία. (Για να μη γίνει καμία παρεξήγηση. Ο συντηρητικός χώρος ούτε καν αντιλήφθηκε την μεταβολή που ανέδειξε την καθημερινότητα σε βαρύνοντα πολιτικό συντελεστή. Χρησιμοποίησε την βοώσα ανάγκη για να την μετατρέψει στο χυδαιότερο σύνθημα: «ό,τι θέλει ο λαός». Με μόνο και αποκλειστικό στόχο την εξουσία)"...