Η μέρα αρχίζει δύσκολα...

Τρείς μέρες διακοπών "διαστέλουν τον φαινομενικό χρόνο" είπε σήμερα το πρωί ένας ακροατής ραδιοφώνου.
Δεν έχει άδικο. Και έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν ακούγεται την επόμενη της Καθαρής Δευτέρας. (Υπάρχει συσσωρευμένη σοφία στο στήσιμο των εορταστικών περιόδων που ξεπερνάει τα όρια του θρησκευτικού ή κοινωνικού γεγονότος).
Ξεκίνησα άσχημα. Είναι από κείνες τις μέρες που λές "και τώρα;" Άντε να μαζέψεις κουράγιο και δύναμη για να πάς στο γραφείο όπου σε περιμένουν... και τι δεν σε περιμένει... Δύσκολα. Και έχει και μιά απαίσια συννεφιά με κρύο που σου κλείνει τον ορίζοντα. Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να οδηγούν σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου, σαν να πρέπει να τα προλάβουν όλα εδώ και τώρα. Και δεν χτυπάει το τηλέφωνο με κείνον τον ειδικό nokia tune χτύπο και αφήνει ένα κενό στο στήθος. Κενό την ώρα που χρειάζομαι γεμάτη την καρδιά.
Φτού κι απ την αρχή...