08 Οκτωβρίου, 2008

Χωρίς ανάρτηση

Επτά μήνες χωρίς ανάρτηση. Οδηγώντας σε σκληρά καλντερίμια. Πόνος στη μέση.

Διάβαζω τις αναρτήσεις αλλονών και αναρωτιέμαι πότε θα φτιάξω τη δική μου. Ξυπνάει όμως μέσα μου ο "ποιητής", αρπάζει το λάπτοπ, και νάτος!!! Μπροστά σας για ξεμπρόστιασμα. Φταίει και εκείνη η γαλανομάτα που, πές-πές, με έπεισε να γράψω στο βλογ της, τι με συγκινεί, τι με πονεί και τι με σφάζει.

Σας παραδίδω λοιπόν απόψε δύο άσχετα μεταξύ τους πράγματα: μια φωτογραφία και ένα σενάριο ταινίας.







Στα δεξιά της ελευθερίας

κοιμάται ο φόβος.

Στ'αριστερά της χορεύει

γυμνός ο έρωτας.

Σκαρφαλώνω στο παράθυρο

να δώ,

και συναντώ τα μάτια σου.
.
.
.

13 σχόλια:

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

είμαι σίγουρη,
όσοι σ'αγαπάνε,πολύ θα το χαρούν αυτό...
θα θελήσουν να το γιορτάσουν
εκεί κάπου στο στενάκι της φωτογραφίας(με τσιπουρομεζέδες),
θα αναλύσουν τα περί ελευθερίας και φόβου,
είσαι πολυ καλός σ' αυτό,
η σκέψη σου μας βάζει σε ''κίνηση''

είμαι σίγουρη,
όσοι σ' αγαπάνε
θα θελήσουν να συναντήσουν
τα μάτια σου...

δε θα πω άλλα
αφήνω τη συνέχεια
στη μαγεία των λόγων σου...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Αναζητώ την ελευθερία.
Πώς να είναι άραγε!
Αν βρω τον έρωτα θα μου την συστήσει?
Αν ξυπνήσω τον φόβο μήπως και την χάσω τελείως?
Θωμά ίσως θα μπορούσες να με κατατοπίσεις ,να μη χαθώ στα καλντερίμια της εξαιρετικής σου φωτογραφίας!
Καλώς σε βρήκα.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

epikuros είπε...
Αναζητώ την ελευθερία.
Πώς να είναι άραγε!


Χμμμ...
Είναι η πιο εύκολη και γρήγορη απάντηση που μου έρχεται. (Ευχαριστώ για την τιμή να με ρωτήσεις).
Και ξανά... χμμμ
Δεν ξέρω πώς είναι!
Ίσως είναι καλύτερα να σου μιλήσω για την δική μου αίσθηση περί την ελευθερία. Θα έλεγα λοιπόν, πως είναι μια διαδικασία, μια "κίνηση-προς". Δεν είναι μία κατάσταση παγιωμένη. Είναι μία συνεχής ταλάντευση ανάμεσα στην εξασφάλιση και την διακινδύνευση, δηλαδή τον φόβο και τον έρωτα, δηλαδή τον θάνατο και τον θάνατο. (Εδώ θέλει διευκρίνηση): τον θάνατο που κουβαλάει η καθημερινότητα και έχει την μορφή της "εξασφάλισης έναντι κινδύνων" και τον θάνατο-πέρασμα σε έναν άλλον τόπο-χρόνο. Αναδεικνύεται, κοντολογίς, σαν πρώτιστο το θέμα της σχέσης μας με την ελευθερία και όχι η αναζήτηση της ως αγαθού. Αν η ελευθερία ήταν αγαθό να είσαι σίγουρος πως θα την βρίσκαμε, αργά ή γρήγορα, σε κάποια αγορά. Αλλά ευτυχώς δεν είναι. Είναι σχέση. Και είναι σχέση με τον Άλλον και τον εαυτό μας. Σχέση όμως που περικλείει την "κίνηση-προς" δεν είναι παρά σχέση που περικλείει και περικλείεται απο την αγάπη. Κι εδώ, για μένα προσωπικά, μπήκε το πρώτο ξεκαθάρισμα στην πορεία μου να βαθύνω αυτή τη σχέση: η αγάπη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ συναίσθημα. Είναι υπαρξιακή κατάσταση. Και όσο η ύπαρξη μου παλεύει να στήσει τη σχέση της με την ελευθερία, να εκφραστεί αυτόνομα και επώνυμα, τόσο βαθαίνει η αγάπη μέσα μου με ταυτόχρονη βύθισή μου μέσα της. Κι όσο αυτή βαθαίνει τόσο η ύπαρξη μου αναδεικνύει την αυτονομία της.
Ο τρόπος για να μου συμβεί αυτό το γεγονός είναι ο τρόπος του έρωτα. Κι αυτό είναι το δεύτερο "σημάδι" στην πορεία μου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος "να κινηθείς-πρός", να αγαπήσεις. Μόνο η παράδοση ως παρανάλωμα στην ερωμένη ύπαρξη.
Συγχώρεσε μου την πολυλογία, αλλά παρασύρθηκα γιατί είναι το ζήτημα που με απασχολεί. Κι επειδή είναι ένα ζήτημα τόσο ανοιχτό όσο και οι υποστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, χωράει του κόσμου τις αναγνώσεις.
Ευχαριστώ και πάλι για την επίσκεψή σου και θα τα ξαναπούμε.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Ιππολύτη, δεν φτάνουν οι ευχαριστίες μου για τα καλά σου λόγια. Αλλά σίγουρα σ'αυτές τις δημοσιεύσεις μου έχεις παίξει βασικό ρόλο.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αν ήμουν ο Βέγγος τώρα θα'λεγα...
΄΄καλέ μου άνθρωπε''
αλλά με το δικό μου τρόπο θα πω κάτι ανάλογο...
ψυχούλα μου,χαίρομαι να σε βλέπω έτσι,να εκφράζεσαι,να ανοίγεσαι,να δίνεσαι με τον δικό σου μοναδικό τρόπο...

άνοιξε την ύπαρξή σου,
θα είμαι εδώ...περιμένω

mareld είπε...

Θωμά καλώς Σε βρίσκω!

Σου αφήνω μια γλυκιά καληνύχτα!
θα ξανάρθω σύντομα..


Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες!

Ιππολύτη!
Επίκουρε!
Θωμά!

'΄Η μόνη σοβαρή αποστολή της τέχνης συνίσταται στο να λευτερώνει το μάτι από τους φόβους της νύχτας ..'

Φιλιά σε όλους σας!

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Mareld,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την τρυφερή σου καληνύχτα που την έλαβα τώρα και είναι σαν καλημέρα.
Όπως δεν ξέρω "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ελευθερία" δεν ξέρω και "ΤΙ ΕΙΝΑΙ τέχνη". Γνωρίζω όμως ελεύθερους ανθρώπους και καλλιτέχνες. Μην με κατατάσεις όμως σ'αυτούς. (Ακόμα).
Χαίρομαι που σε έχω δασκάλα στο ζήτημα της ξενητειάς.
Σε φιλώ.
Καλημέρα

mareld είπε...

Ωχ..δεν θάθελα να είμαι δασκάλα σου στη ξενiτειά..αγαπητέ μου Φίλε..!

Η ξενιτειά είναι καημός..

Μόλις τελειώσει 'νας καημός
χίλιοι καημοί γλακούνε
και καρτερούνε τη στιγμή
μές στην καρδιά να μπούνε

Μπήκα στο σπιτικό σου και μόλις αντίκρισα το μυστηριώδες δρομάκι..έψαχνα να βρω τους φίλους μου και στο μυαλό μου ήρθε μες στην υπόγεια τη ταβέρνα..αλλά και τα παρακάτω..
Ένα βράδυ στην Γρανάδα της Ισπανίας ο Ενρίκε. ο Νικολάς και εγώ πήγαμε στους λατρεμένους μας τσιγγάνους για να περάσουμε λίγες ώρες μαζί τους στη παράσταση φλαμένκο που δίνανε εκείνο το βράδυ για τους φίλους τους..μετά..που θα μας έβγαζε ο δρόμος αν όχι στο μπαρ των Toreros..; έτσι κι έγινε ήπιαμε μέχρι το πρωί κόκκινο κρασί με τυρί γινωμένο από τα μέρη του Κιχώτη..
και συζητούσαμε για το φόβο, την ελευθερία, τον έρωτα και κυρίως το Ντουέντε..

Ο λόγος σου πολυχρωμία και άρωμα..!

Το βραδάκι Σας περιμένω στο γλυκοχαράζει να τα πιούμε..

Βάλε κρασί του φίλου το ποτήρι
κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι..

και να συνεχίσουμε τη κουβέντα..

Φιλιά και καλή σου μέρα!

Φιλιά και σας αγαπημένοι μου
Ιππολύτη και επίκουρε!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

όμορφα που γλυκαίνει όσο πάει τούτο το Φθινόπωρο...
όμορφα που ανασαίνει...

κι όπως σε διάβαζα καλή μου mareld
(θάλασσα και φωτιά μου εξήγησε ο αγαπημένος μου Επίκουρος)
όμορφα που ξετυλίχτηκε μια εικόνα...όλη η νεογέννητη παρέα,
πιο μεστή πιο ώριμη με τον καιρό,
να καταπίνουμε λόγια,κρασί,στιγμές...
στο ίδιο στενάκι της φωυογραφίας
(έχει φοβερούς μεζέδες)
ή σε όποιο άλλο μπορεί να το συναγωνιστεί...
είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις νομίζω όλοι μας και αγαπάμε τις προκλήσεις-προσκλήσεις...

Φιλιά σε όλους
Φιλιά στα όνειρά μας...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Θωμά καλημέρα.
Η απάντησή σου βάζει το μυαλό μου να καλπάζει σε στέπες της φιλοσοφίας. Είναι ζήτημα που μόνο από κοντά και με ένα ποτήρι κρασί θα καταφέρουμε να το φέρουμε βόλτα.
Ελπίζω να το κάνουμε σύντομα.
Να είσαι καλά.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Καλημέρα και σε σένα Επίκουρε.
Δεν αρνούμαι ποτέ καλή κουβέντα και κρασί.
Θα γίνει στην ώρα του.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Eιπ, πού πάτε;
Περιμέντε με και μένα!!!

φιλιά σε όλους,καλή μέρα να έχουμε

Unknown είπε...

Γεια σας αγαπητοί φίλοι μου!
Έχω μια πρόταση για σας.
Είμαστε μια τράπεζα και χάρη στην επαναστατική δάνειο και παρενόχληση-ελεύθερη φόρμουλες μας, να λύσει όλες τις οικονομικές ανησυχίες σας σε μόλις 48 ώρες για να πάρει τα δάνεια που κυμαίνονται από € 2000 σε € 5000000. Μας ετήσιο επιτόκιο αψηφά όλες τις διοργανώσεις. Έτσι, αν σας ενδιαφέρει, αισθάνεται ελεύθερη να επιτρέψτε μου να ξέρω. Διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου: mikaelangecouillard@gmail.com
Σας ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.