29 Οκτωβρίου, 2008

Στην Μονή της Χώρας
















Αυτή τη φορά η Πόλη μου χάρισε ένα πρωϊνό αλλιώτικο.
Στη Μονή της Χώρας.

Η μεγάλη Τέχνη δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε τόπο. Είναι εκεί ως υπόσταση της ουσίας των πραγμάτων. Ίσως και σαν υπόσταση του υπερούσιου.

Χαρά.

Συγκίνηση.

Ζωή.





4 σχόλια:

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Είμαι καλά όταν γνωρίζω και νιώθω πως περνάς καλά.Και αυτό είναιπολύ γενικό και αόριστο γι'αυτό συμπληρώνω...
όταν ζεις όμορφες στιγμές με φίλους και δικούς σου ανθρώπους...
όταν είσαι ήρεμος κι ας είσαι μόνος,
όταν ανοίγεσαι και δίνεσαι...
όταν φανερώνεις
κομμάτια της ψυχής σου
με τον τρόπο
που σε εμπνέει κάθε φορά...

Χαρά...

Συγκίνηση...

Ζωή...

Οι τρεις ευχές μου για σένα,
σήμερα που γιορτάζεις τα ...τι σημασία έχει πόσα γενέθλιά σου...

Unknown είπε...

your blog and photos are really soo nice
you can visit me at:
http://photostricks.blogspot.com

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Η ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...
Είμαι καλά όταν γνωρίζω και νιώθω πως περνάς καλά...

Χαρά...

Συγκίνηση...

Ζωή...


Ευχαριστώ για τις ευχές σου και τα καλά σου λόγια που δεν τα τσιγκουνεύεσαι ποτέ. Στ'αλήθεια αυτό προσπαθώ να κάνω. Να είμαι κοντά στην ζωή και όχι παρατηρητής της.
Όπως λέει κι ο φίλος μου ο Θανάσης Γεωργιάδης:
"Φλόγα και φώς και καθαρή ευτυχία της θέρμης, που η ατέλεια των λόγων δεν αρκεί να περιγράψει..."

Δεν φτάνουν οι λέξεις όταν βρίσκομαι μπροστά σε τέτοια έργα τέχνης. Είμαι ακόμη συγκλονισμένος και σχεδιάζω την επόμενη επίσκεψη μου στην Κωνσταντινούπολη, που τώρα πιά είμαι σίγουρος πως κρατάει κομμάτια μου στα σπλάχνα της.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Dear Mika,
Thank you for your visit and your nice talking about my photos. I've already visited your blog but unfortunately my knowledge of arabic language is completely at zero level.