Έρχονται στιγμές που σταματάς. Έτσι, για να πάρεις μια ανάσα, να κοιτάξεις γύρω σου, να ακούσεις. Κάνεις μια στάση για να διηγηθείς στον άλλον την περιπέτειά σου. Για να δώσεις την αναφορά σου. Και είναι σαν ο χρόνος να μην κινείται σε ευθεία, αλλά να μας περιβάλει από παντού. Τότε αποκτάει μιαν άλλην αξία η διήγηση, γιατί περιγράφει τα περασμένα και τα μελλούμενα ταυτόχρονα.
Έτσι κι απόψε. Στέκομαι μπροστά σας φορτωμένος το φορτίο της δικής μου οδύσσειας που δεν διαφέρει από τη δική σας. Το ταξίδι. Είτε αρχίζει, είτε τελειώνει δεν έχει σημασία. Δεν μετριέται με κανένα μέτρο. Αλλά είναι εκεί για όλους μας και περιμένει να το διηγηθούμε ή να το ονειρευτούμε.
Ας διηγηθούμε λοιπόν την οδύσσεια της ψυχής μας με τραγούδια, με μια γλώσσα που φτιάχτηκε για να κοινωνούμε το μέσα μας.
Κι ας αφιερώσουμε την βραδιά στο πρόσωπο που μας περιμένει στο τέλος κάθε ταξιδιού μας.
Στην Πηνελόπη της ψυχής μας.
Έτσι κι απόψε. Στέκομαι μπροστά σας φορτωμένος το φορτίο της δικής μου οδύσσειας που δεν διαφέρει από τη δική σας. Το ταξίδι. Είτε αρχίζει, είτε τελειώνει δεν έχει σημασία. Δεν μετριέται με κανένα μέτρο. Αλλά είναι εκεί για όλους μας και περιμένει να το διηγηθούμε ή να το ονειρευτούμε.
Ας διηγηθούμε λοιπόν την οδύσσεια της ψυχής μας με τραγούδια, με μια γλώσσα που φτιάχτηκε για να κοινωνούμε το μέσα μας.
Κι ας αφιερώσουμε την βραδιά στο πρόσωπο που μας περιμένει στο τέλος κάθε ταξιδιού μας.
Στην Πηνελόπη της ψυχής μας.
2 σχόλια:
Συγχαρητήρια ξάδελφε!
Όλοι όσοι σ' αγαπάμε θάμαστε κει!
Μάκη, εύχομαι(είμαι βέβαιος για) τρομερή επιτυχία, θα είμαστε εκεί.
Ηλίας
Δημοσίευση σχολίου