Σε δρόμους ρεματιές, με όχθες σκοτεινό γυαλί,
είδωλα εξ αντανακλάσεως περιφέρονται ακέφαλα.
Δεν τους γνωρίζω. Δεν έχουν μάτια.
Και πάλι.
Σε δρόμους ρεματιές, με όχθες σκοτεινό γυαλί,
βλέπω το είδωλό μου σε στάση προσοχής.
Με το δεξί αναρτημένο σε αναμονή.
Κάνει κρύο.
Che gelida manina!
Βάλτα στο στήθος μου διαπεραστικά.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
11 σχόλια:
Ας είμαι ο πρώτος που σχολιάζει.
"Βάλτα στο στήθος μου διαπεραστικά.
Είναι μακρύς ο δρόμος."
Έχει άραγε ο δρόμος αυτός τελειωμό;
"Έχει άραγε ο δρόμος αυτός τελειωμό;"
Aν έχει φάει σκόρδο ο άλλος... σε δυό τετράγωνα το πολύ, τον τελειώνεις εσύ τον δρόμο!
:)))))
Μισό, ν'απαντήσω σοβαρά τώρα στο επόμενο...
"Che gelida manina", La Bohème
------------------
What a frozen little hand,
let me warm it for you.
What's the use of looking?
We won't find it in the dark.
But luckily
it's a moonlit night,
and the moon
is near us here.
Wait, mademoiselle,
I will tell you in two words,
who I am, what I do,
and how I live. May I?
Who am I? I am a poet.
What do I do? I write.
And how do I live? I live.
In my carefree poverty
I squander rhymes
and love songs like a lord.
When it comes to dreams and visions
and castles in the air,
I've the soul of a millionaire.
From time to time two thieves
steal all the jewels
out of my safe, two pretty eyes.
They came in with you just now,
and my customary dreams
my lovely dreams,
melted at once into thin air!
Bu the theft doesn't anger me,
for their place has been
taken by hope!
Now that you know all about me,
you tell me who you are.
Please do!
Translation by Peter J. Nasou
-------------
"Tell me who you are".
Tι μπορεί όμως ν'απαντήσει κανείς το οποίο δεν έχει ήδη σταλεί στον παραλήπτη με τα μάτια?
Ο δρόμος είναι απλώς μια καλή χρονική δικαιολογία -με το ατέλειωτό του- για να βρίσκουν και οι δύο μετά λέξεις, κουβέντες, συμπεριφορές, να "κουμπώσουν" πάνω στ'αυτό που εστάλη - κι ελήφθη.
Για να το κοιτάζουν σαν κάτι τρισδιάστατο, και να λένε "Α μάλιστα, ώστε αυτή ήταν η απάντηση, κι άρα είχα δίκιο που σου ζέστανα το χέρι" ή "Μωρέ καλά έκανα και δεν στο ζέστανα ποτέ"...
;))))))
Συμφωνώ με την Αφροδίτη. Ο δρόμος δεν είναι ούτε μήκος, ούτε χρόνος. (Άλλωστε και τα δύο διαλύονται -ευφυώς- με μια σκελίδα σκόρδο)! Είναι ΤΡΟΠΟΣ.
Είναι ο τρόπος που με κοιτάς, ο τρόπος που ανασαίνεις, ο τρόπος που στρέφεις το κεφάλι σου, ο τρόπος που κινείσαι στο δρόμο σου. Κι όλα μου είναι γνωστά απο το πρώτο δευτερόλεπτο. Γι αυτό για τα παγωμένα χέρια σου δεν έχω άλλο τρόπο παρά μόνο τον ΤΡΟΠΟ της ύπαρξής μου. Αυτόν προσφέρω. Αρκεί να με αντιμετωπίσεις διαπεραστικά.
Αφροδίτη ευχαριστώ για την παράθεση της μετάφρασης.
Αντώνη... διαπεραστικά! (Όχι περαστικά).
afrodite προτιμώ την πρώτη σου απάντηση
Να καλωσορίσω τον Ηλία με τα προτίμηση στα σκόρδα!
Θωμά
ευχές καρδιάς από τον Ξένο
για υγεία, αγάπη πλούσιες λέξεις και πολλά πολλά στην ώρα τους όνειρα
Είναι μακρύς ο δρόμος...
Κι αν δεν θυμόμαστε πώς είμασταν στο ξεκίνημα, που θέλαμε να τον πάρουμε τον δρόμο μαζί με τον άλλον, θα φτάσει κάποια στιγμή που θα τον κοιτάμε και δεν θα τον γνωρίζουμε. Κι ούτε αυτός εμάς, βέβαια...
Να ευχηθώ λοιπόν
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ,
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,
ΥΓΕΙΑ
ΕΥΤΥΧΙΑ
ΕΠΙΤΥΧΙΑ
ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ!
Kαι για να μην ξεχνιόμαστε, δεν θα φτάσουμε πουθενά με δρόμο - με μας διαδρομή μέσα μας θα φτάσουμε. Και ακόμη καλύτερα, συντροφιά με τον άλλον...
Αφιερωμένο εξαιρετικά!
:))))))))))))))
Aphrodite!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
THANK YOU (για το καταπληκτικό video)
Χαριτωμένη μου νάμαστε καλά να χαιρόμαστε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους μας και τον κόσμο (τώρα που έμαθα τι πλάσματα έχει).
Ασυνηθιστα ωραίο ...
Δεν θα το μεταφράσω ....
Εχει την αξία του οπως ξετυλίγεται .
Σαν μια εικόνα ...
Μονο να σταθώ στην διαπεραστικά ιταλική φυγή της εικόνας .
Ιωαννα
Χρειάζομαι λίγο χρόνο για να ξεφλουδίσω το ιστολόγιο σας .
θα επανέλθω λοιπον
Μετά χαράς σε περιμένω Ιωάννα.
Δημοσίευση σχολίου