Αυτή η πρωϊνή εικόνα από το μπαλκόνι μου, το βάφτισμα στο φώς που έρχεται, μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, καμμιά φορά δεν φτάνει η ανατολή του ήλιου να ξεκινήσουμε τη μέρα μας. Φορτωθήκαμε πολύ μιζέρια, πολλές βεβαιότητες για το τί πρόκειται να συναντήσουμε και αυτά μας χτίζουν μέσα σε μια κρούστα στεγνό βούρκο που μας εμποδίζει όχι την ανατολή να δούμε αλλά ούτε τον δίπλα μας! Και πορευόμαστε βέβαιοι για όλα τα ανάποδα που θάρθουν. Κι αν δεν έρθουν; Ε' τότε χάσαμε την ευκαιρία να δούμε την ανατολή όπως είναι: αρχή ημέρας, αρχή φωτός, τέλος της νύχτας.