Είναι η φωτογραφία που ετοιμάστηκε για το προηγούμενο post αλλά δεν μας επέτρεψε το ανέβασμά της ένα τεχνικό πρόβλημα. Ειδοποιεί για την απώλεια και ταυτόχρονα νεύει την πρόσκληση.
Παρόν το κενό, παρόν και το δοχείο του.
Στο θέμα του Άλεξ θα επανέλθουμε σύντομα. Ήδη η συζήτηση στη Βέροια άρχισε και φαίνονται οι πρώτες "διατάξεις" απόψεων. Είναι ευκαιρία, δεν θα πάψουμε να το λέμε, να λειτουργήσει το δράμα ώς την κάθαρση.
Για τον ταχυδρόμο.
Είναι μερικές μέρες τώρα που έχω την εντύπωση πως κινείται δίπλα και πίσω μου ένας ταχυδρόμος. Με το καπέλλο, την τεράστια δερμάτινη τσάντα του και το χέρι του απλωμένο να περιμένει να παραλάβει το γράμμα που δεν έχω γράψει ακόμη.
Δεν έχω παραλήπτη.
Αλλά αυτός εκεί! Περιμένει.
Ο ταχυδρόμος. Αναρωτιέμαι άν έχει μετοχή στα δρώμενα. Αν έχει, τότε του χρωστάω ένα γράμμα. Άν δεν έχει, τότε μένω με το ερώτημα.
Είναι ακόμη εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου