Έγραφα πρίν μήνες:
"Το ζήτημα της "κυκλοφορίας των αυτοκινήτων" μέσα στην πόλη πρέπει να μετατραπεί σε ζήτημα "κυκλοφορίας των ανθρώπων". Η ανατοποθέτηση αυτή ανοίγει μια άλλη προοπτική στην συζήτηση για το κυκλοφοριακό. Γίνεται έτσι πυρήνας του προβληματισμού ο άνθρωπος ως οντότητα και ως πολίτης και όχι τα τεχνικά του μέσα. Πρίν όμως απο όλα αυτά προέχει η συζήτηση, η διαβούλευση (επι το νεωτερικότερον). Δεν ξέρουμε να συζητάμε, να βουλευόμαστε, να βάζουμε δηλαδή κάτω το πρόβλημα και ακόμη και αν έχουμε διαμετρικά αντίθετες απόψεις να τις εκθέτουμε με πλήρη ευθύνη προσδοκώντας ότι θα καταλήξουμε σε μία πρακτική που θα ή θα λύσει το πρόβλημα ή θα το βάλει σε μία διαδικασία επίλυσης. Η έννοια της συζήτησης εν προκειμένω περιλαμβάνει όλες της τις μορφές: προφορικές, γραπτές, πειραματικές κλπ. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως ένα πρόβλημα, όπως το κυκλοφοριακό, ή όπως των διατηρητέων συνοικιών, ή όπως της διαχείρισης των μνημείων μπορεί να αναχθεί σε συζήτηση-διαβούλευση και στην συνέχεια συναίνεση. Ποιοί συμμετέχουν; Πώς ορίζεται το πλαίσιο μιας συζήτησης; Πόσο χρόνο κρατάει; Είναι μια εμπειρία που πρέπει να κατακτηθεί απο τους συμπολίτες".

Σήμερα θα ήθελα να συμπληρώσω (με αφορμή την "συζήτηση" για το κυκλοφοριακό στο Δημαρχείο):

1. Το γεγονός ότι στη Βέροια τα αυτοκίνητα σταματούν και δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς (το επισήμανε και ο Σπύρος Βούγιας στη συζήτηση) πρέπει να μελετηθεί και να αξιολογηθεί. Το "φαινόμενο" αυτό ξεκίνησε όταν επί δημαρχίας Χασιώτη διαγραμμίσθηκαν με ειδικούς τάπητες οι διαβάσεις πεζών. Όχι με απλή μπογιά που κρατάει λίγες εβδομάδες αλλά με κίτρινες-άσπρες πλαστικές λωρίδες. Τότε άρχισε να παρατηρείται η στάση των οδηγών και η παραχώρηση της προτεραιότητας στους πεζούς. Ταυτόχρονα και οι πεζοί άρχισαν να "διεκδικούν" αυτήν την προτεραιότητα. Η παραχώρηση αυτής της προτεραιότητας επεκτάθηκε και στα άλλα σημεία εκτός διαβάσεων. Από το τυχαίο αυτό γεγονός (για την τυχαιότητά του δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία) προκύπτει ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ'όψη στις όποιες μελέτες προκύψουν: ο ψυχολογικός. Φαίνεται ότι η ισχυρή διαγράμμιση ενεργοποίησε εγκεφαλικές ή ψυχολογικές διεργασίες στους μετακινούμενους μέσα στην πόλη από τις οποίες προέκυψε τροποποίηση συμπεριφοράς. Η τροποποίηση αυτή δεν είναι απλό γεγονός. Σκεφθείτε ότι η συμπεριφορά μετακίνησης μας μέσα στην πόλη αγγίζει τα όρια του χαρακτήρα μας. Άν είναι όντως έτσι όπως τα περιγράφω τότε απαιτείται η συμμετοχή ειδικών της συμπεριφοράς στις ομάδες που θα μελετήσουν το κυκλοφοριακό.

2. Σχετικό και με το προηγούμενο: Οποιαδήποτε πολιτική απόφαση ληφθεί για οποιαδήποτε λύση, άν δεν υλοποιηθεί με τρόπο που να κάνει συμμέτοχο, συνυπεύθυνο, "συνένοχο" τον πολίτη, δεν πρόκειται να πετύχει. Χρειάζεται προσεκτική ακρόαση του "θέλω" των πολιτών, όποιο κι αν είναι αυτό το θέλω. Χρειάζεται διάλογος, με όλες τις μορφές του, για να κοιν ωνηθεί το σχέδιο.

3. Και τελευταίο: Όλα αυτά να γίνουν. Με χρονοδιάγραμμα και προϋπολογισμό. Με πείσμα και έλεγχο των διαδικασιών. Να μην μείνουν συζήτησεις (αγαπημένο σπόρ όλων μας).



Σήμερα δεν έχει φωτογραφία. Πρός τιμήν της Μαρίας που παίζει theramin στο γκρούπ Matisse. Πολύ ενδιαφέρον βήμα και για την Δήμητρα Γαλάνη.


http://www.mad.tv/media/audio.php?id=mms%3A//media.mad.gr/stream/matisse/gas.wma