Ανάλαφρο μανάβικο

Μου ζήτησε να μην γράφω τόσο βαριά πράγματα.

Μμμμ... Έχει δίκιο!

Από σήμερα, ανάλαφρα. Όσο ζυγίζει ένα μανταρίνι... ας πούμε, άντε ένα πορτοκάλι. Βρήκα πολλά στου Μοδιάνο, ξέρετε, εκείνο το περίφημο σημείο της Θεσσαλονίκης, όπου συγκεντρώνονται πολιτικοί και κάμερες για να απολαύσουν τα βομβίδια. Τρομάρα τους! Ο φίλος μου ο Στέλιος (απο το παράθυρο του γραφείου του τραβήχτηκε η φωτογραφία) αποκλείει δια βρυχηθμών την κατανάλωση οτιδήποτε απο εκεί ακόμη κι αν πεθαίνουμε της πείνας. Διατείνεται ότι οι αρουραίοι κάνουν πάρτυ άμα τη δύσει του ηλίου. Δεν του αντιστέκομαι του Παναγριώτατου!

Καλά δεν λέει να χιονίσει, αλλά ούτε και να βρέξει; Τα νεύρα μας τσατάλια. Είχαμε μάθει, πως να το κάνουμε, να αλλάζουν οι εποχές. Τώρα είμαστε σα νερόβραστοι χωρίς να ξέρουμε τι μας φταίει. Θα μου πείς εδώ οι αρκούδες, τα δέντρα, οι μέλισσες κλπ χάζεψαν, εμείς θα την γλυτώσουμε!

Μάλλον τα καταφέρνω καλύτερα στα βαριά παρά στα ανάλαφρα.

Θα την ξανακάνω την προσπάθεια.