Το καραβάκι.

Το καραβάκι: "ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ..."
Τώρα κατάλαβα τί ήταν εκείνο το αίσθημα που με έκανε να χοροπηδήσω όταν είδα το καραβάκι στην άκρη της δεντροστοιχίας έξω απο το νεκροταφείο της Καισαριανής: μου μιλούσε για την αναχώρηση. Και το αγόρασα.
Τότε δεν ήξερα ακόμη ποιανού αναχώρηση. Και χαιρόμουν γιατί νόμιζα ήταν η δική μου. Θέλησα να του δώσω το όνομά σου. Και "κάποιος" σου υπαγόρευσε να μου θυμήσεις το "ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ" από κείνο το πανέμορφο κωνσταντινοπολίτικο τραγούδι. Και είπα "ναι! αυτό είναι" αλλά δεν αξιώθηκα να το γράψω στην κουπαστή του. Έπρεπε να έρθει η ώρα της αναχώρησής σου για να καταλάβω. Το καραβάκι μου έδειχνε τη δική σου αναχώρηση! Και σε μένα έμεινε το όνομά και το αίσθημα: Χάνομαι για σένα.