Ήθελα να σου πω κάτι, για το μικρό ταξίδι στην Αίγινα.Ήθελα να σου πω για τον ορίζοντα που άνοιξε στα δυτικά, για τα κύματα που έφερναν μικρές αλμυρές σταγόνες στο πρόσωπο, για τον άνεμο που φύσαγε μέσα κι έξω.
Ήθελα να σου πω.
Ήθελα να σου πώ για τα πρόσωπα των ανθρώπων, για τα χέρια τους, για τη μυρωδιά τους.
Ήθελα να σου πω για τον ήχο της σιωπής που γέμισε το δωμάτιο και το φως που μ'εμπόδιζε να δω.
Ήθελα να σου πω...
Ήθελα να σου πώ.
Για το μεγάλο ταξίδι. Το ταξίδι που μας ανήκει.
8 σχόλια:
εδώ κι εσύ
αποδέκτη των μυστικών κινήσεων του κόσμου
με τους κυλίνδρους και τις εικοσιτετράωρες βελόνες
και τις μελάνες των σεισμών
δυο ώρες στο μπαλκόνι
στα δυο από με τις αστραπές σχισμένος
α, πώς άηχος μας ξεκουφαίνει με ένα θέλω ο νους
Όλο αυτό για καλησπέρα σου
φλύαρος ο Ξένος στην αγάπη των λέξεων, καμένη αντίσταση
Γεια σου, Θωμά
Σωκράτη ευχαριστώ για την επίσκεψη και την παρουσία μου στο μητρώο των φίλων σου. Λάμπει, λες, ο κόσμος όταν πληθαίνουν οι φίλοι.
γιατί δε γράφεις τώρα;
είναι τόσο ωραία...
Η abttha είπε...
γιατί δε γράφεις τώρα;
είναι τόσο ωραία...
Είδα την πρόσκληση μόλις σήμερα (Δευτέρα 9:38) Ελπίζω να προλαβαίνω να απαντήσω.
Θα γράψω γιατί είναι εξαιρετική η προτροπή.
Α, τι μπορεί να κάμει μια Ελένη!
Πού ν` ακούσει και κείνη τη φωνή
από την τελευταία σειρά του εξώστη...
Είδες, αγαπητέ Θωμά, τώρα πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου κειμενικά, για τα οποία είμαι σίγουρος
BetterFree
Ξέφυγε κι άλλη σταγόνα
και βοήθησε τη θάλασσα
να αλαφρώσει.
Τουλάχιστον.
Σε περίμενα
στην άκρη της ώρας σκαλίζοντας
το χώμα.
Γλύκανε ο πόνος.
Ανάσαινα την μυρωδιά σου.
Κατάπινα τη γεύση σου.
Ονειρεύομαι πάλι.
Η βεράντα με την καντήλα.
BetterFree
Ξέφυγε κι άλλη σταγόνα
και βοήθησε τη θάλασσα
να αλαφρώσει.
Τουλάχιστον.
Σε περίμενα
στην άκρη της ώρας σκαλίζοντας
το χώμα.
Γλύκανε ο πόνος.
Ανάσαινα την μυρωδιά σου.
Κατάπινα τη γεύση σου.
Ονειρεύομαι πάλι.
Η βεράντα με την καντήλα.
Η βεράντα με την καντήλα!
Είναι η εποχή της.
Τώρα που λίγο-λίγο απλώνεις το σώμα σου στον άνεμο και υποδέχεσαι την άνοιξη. Τώρα που φεύγει η μέρα - η ίδια ώρα είναι μ'εκείνη που με περίμενες - κι ανάβουν τα φώτα, εκείνη η καντήλα στην βεράντα του κήπου κινεί νωχελικά τη φωτιά της.
Ονειρεύεσαι πάλι! Εκεί θα με βρείς. Πείσμονα στο όνειρο, δεν έφυγα. Κι απλώνει το όνειρο. Μέχρι να μεταμορφώσει και τις πέτρες σε υλικό ονείρου.
Μη σκαλίζεις άλλο το χώμα. Το έκανα όνειρο. Έλα.
Δημοσίευση σχολίου