12 Μαρτίου, 2007


Έμπλεος στην απουσία.

Και όσο η νύχτα γεμίζει μουσική τόσο φωτίζεται η απώλεια.
"Μάταιο ταξίδι δεν υπάρχει..."

Πολλοί άνθρωποι, φωνές, φώτα...
Δεν τρέμει όμως το φως του κεριού.
Νεύει στον ρυθμό της ψυχής μου αδιαφορώντας για τον κόσμο.

Άφησε χώρο για την έκπληξη, αλλιώς δεν έχει ελπίδα.

4 σχόλια:

doctor είπε...

Το ημίφως του κεριού έχει έντονο συναισθηματισμό αλλά και μια γερή δόση πεσιμισμού.

Δεν χρειάζεται μαχαίρι για να κόψεις ένα λουλούδι.

doctor

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Πες του τα βρε doctor, από εμάς της οικογένειας δεν ακούει κανέναν!

Θωμάς Λιόλιος είπε...

doctor said...
"Το ημίφως του κεριού έχει έντονο συναισθηματισμό αλλά και μια γερή δόση πεσιμισμού..."

Το άνοιγμα στην έκπληξη. Αυτό έχει σημασία, γι αυτό προσπαθώ. Τα άλλα (απουσία κλπ) είναι οι πληγές μου οι οποίες ούτως ή άλλως είναι πραγματικότητα και μάλιστα δική μου. Μ'αυτήν την πραγματικότητα πορεύομαι, μ'αυτήν ανοίγομαι στην έκπληξη.
Αγαπητέ μου doctor ευχαριστώ για την παρουσία σου. Δεν είμαι πεσιμιστής. Στιγμή ήταν.


Antonios Liolios said...
"Πες του τα βρε doctor, από εμάς της οικογένειας δεν ακούει κανέναν!"


Ξάδερφε εξαφανίστηκες! Άρχισες δίαιτα και έκοψες το βραδυνό; Προτείνω συνάντηση (αλλά οπωσδήποτε με θηλυκή παρουσία).

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Ω η ωραία επαρχία!

Αντί να σηκώσουμε τηλέφωνο επικοινωνούμε μέσα από το blog!

Λοιπόν στου Κυριάκου σήμερα;

Θάναι και ο Ηλίας και κανα δυό άλλοι...