Το μπαλκόνι μου, η πατρίδα και τα χρέη.

Εγώ ήθελα αλλά... ο blogger beta είχε άλλη γνώμη! Κάτι γίνεται με την παρουσία του avatar που εγκατέστησα και ο blogger beta μου κάνει τη χάρη όποτε θέλει να μου επιτρέπει την είσοδο στο dashboard. Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα άν κάποιος είχε το ίδιο πρόβλημα και το έλυσε να μου μεταφέρει την εμπειρία του.

Την φωτογραφία την τράβηξα την προηγούμενη εβδομάδα απο το μπαλκόνι μου. Έτσι η συλλογή μου με φωτογραφίες απο το μπαλκόνι (σε διάφορες στιγμές: πρωΐ, ηλιοβασίλεμα, νύχτα) πλησιάζουν τις 150. Τις χαίρομαι! Ίσως κάποια στιγμή να αποτελέσουν τη βάση για μια καινούργια έκθεση. Παρεπιπτόντως: η έκθεσή μου Em-body έληξε τυπικά αλλά στην ουσία συνεχίζεται χάρις στην καλή καρδιά των αδελφών Τσιάρα που την φιλοξενούν στο McOza (το μπαράκι τους).

Ένα θέμα που με έκανε να θυμώσω τις τελευταίες μέρες είναι μιά συνέντευξη ή άρθρο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, του Μίκη Θεοδωράκη. Διαμαρτύρεται, λέει, γιατί δεν του χρηματοδότησαν 17 συναυλίες για το φετεινό καλοκαίρι και ότι αυτό είναι κάτι που... "η πατρίδα του το χρωστάει" !!!
Ξέρω αρκετά καλά ότι ο Θεοδωράκης (με manager την κόρη του) είναι ο πιό ακριβοπληρωμένος έλληνας συνθέτης και ότι του παραχωρείται όποια αίθουσα ζητήσει και όποιος χώρος του γυαλίσει. Επιπλέον δε, έχουν εκτελεστεί όλα του σχεδόν τα έργα και μένουν ίσως κάποια του πρωτόλεια. Αναρωτιέμαι: πόσοι έλληνες συνθέτες εν ζωή έχουν δεί το σύνολο σχεδόν του έργου τους να εκτελείται και μάλιστα να εκτελείται πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Εδώ δεν έχει εκτελεστεί καλά-καλά το σύνολο του έργου του Νίκου Σκαλκώτα! (Εγώ προσωπικά τον θεωρώ πολύ πιό σημαντικό συνθέτη απο τον Θεοδωράκη). Ή μήπως άραγε είναι λίγα τα χρήματα που εισέπραξε ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση; Ήδη άρχισαν να βλέπουν το φώς της δημοσιότητας ποσά που είναι κάτι παραπάνω απο μεγάλα! Αλλά το χειρότερο απο όλα είναι αυτή η επίκληση της πατρίδας και του "χρέους" της απέναντί του. Αυτό το γεγονός μου έφερε στο νού μια πραγματική ιστορία που συνέβη στο στενό μου περιβάλλον: Στην περιοχή της Καστοριάς ζεί στις αρχές του 20ου αιώνα (επι οθωμανικής αυτοκρατορίας) ένα δάσκαλος ελληνικών. Είναι γηγενής, έχει μάθει γράμματα και τέλειωσε ελληνικό σχολαρχείο. Ζεί απο την αγροτική του δραστηριότητα, μαθαίνει γράμματα στα παιδιά της περιοχής και ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά στον μακεδονικό αγώνα. Μετά την απελεύθερωση το ελληνικό κράτος τον διορίζει κανονικά δάσκαλο και τον βάζει στην μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Ο άνθρωπος αυτός ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ. Η άποψή του ήταν ότι η πατρίδα τα έχει άναγκη αυτά τα λεφτά!
Δεν αντέχω να μην κάνω την σύγκριση ανάμεσα στις δύο απόψεις για πατρίδα και χρέη.

(Το όνομα του δασκάλου δεν θα το δημοσιοποιήσω. Δεν ταιριάζει στη μνήμη του).